Love, Lies, Scandals 6

 PART VI

Nakatulog na lang ako sa pagiisip. Nagising ako ng around 4:30pm to browse my phone and see if my text o missed call from Yheng, pero wala. I even checked my Facebook and YM. I was expecting if may PM siya sa akin. But I continued frowning, knowing that I received nothing – as in NO UPDATE.

“Hayy shett, why are you doing this…” sabi ko na lang sa pagkayamot at huminga ng malalim. Binaba ko yung phone ko sa bed side table. Umupo ako mula sa pagkakahiga at nag isip isip kung anong gagawin. I looked down. My forehead propped in my right hand. I was thinking if I should call her or text her again, kulitin siya, suyuin, magsorry, or aminin ang nararamdaman ko sa kanya. Huminga ulit ako ng malalim. Sumasakit ang ulo ko kakaisip.

Where should I start…?

And I thought…

I should start…

In taking a shower.

Hindi pa pala ako naliligo. Dali dali akong tumayo at dumiretso ng bathroom. I closed the door and went to the shower area. Habang hinuhubad ko ang aking mga damit ay biglang pumasok sa isip ko yung mga sticky notes kanina na nakadikit kung saan saan. Those were telling me to come inside the shower room with Yheng. Then naisip ko rin yung mga effort niya na hindi ko masyadong pinahalagahan. Naitanong ko tuloy, “Am I stupid?” or “Ang sama ko lang talaga?”

I leaned on the wall and opened the shower faucet. Ang sarap ng tubig habang dumadampi sa likuran ko.

****

I finished taking a shower after a couple of minutes. It made me feel good somehow or should I say, it refreshed my senses. The guilt and the agony were still there though. Then I made a plan. I dressed up. Nag ayos ako ng kwarto. Nagpalit ako ng bed cover and pillowcase. Tinabi at inayos ko yung mga nakakalat na gamit sa kwarto. Tinabi ko na rin yung dildo na hindi pa naitabi mula sa pagkakagamit last night. I washed the dishes and swept the floor.

I was still hoping na itext ako ni Yheng. Expecting for a message kung malalate ba siya ng uwi or hindi siya uuwi. It was already 7:00pm when I finished cleaning the house pero wala pa rin siya. Naisip ko sanang pumunta ng mall para bumili ng mailuluto for dinner but I thought na baka mas gabihin ako, gusto ko na andito ako sa bahay pag uwi ni Yheng. I just went online and decide na umorder na lang ng food. My plan was to be sweet by cooking dinner for us but I’d changed my mind.

I picked my phone. “What tym ka uwi? Dito ka na magdinner,”text ko kay Yheng. But again, I didn’t receive any reply. I proceed with placing an order in one of the best restaurants nearby. Then I called this flower shop I saw online and purchased a bouquet of white roses. I definitely don’t have an idea if she would like the color, but I chose to give her white roses ‘coz it represents intellectual beauty which Yheng definitely has. So I sure hope she would like it.

8:30pm

Roses-checked

Food-checked

Setting of the room-checked

Si Yheng na lang ang kulang. I was still hoping na uuwi siya that night. Nagbihis na rin ako at nag ayos to look good and charming. I was about to call her ng marinig kong bumukas yung pinto.

Napalingon ako to check if that’s Yheng. Binulsa ko yung phone ko then walked towards the door. Si Yheng na nga yung papasok ng room. She was holding lots of paper bags in her hand. Galing siya ng mall, I thought. I took a step outside to help her with her things.

“Nagshopping ka?” I asked habang sabay kaming papasok ng kwarto.

“Yes.” And that’s a plain yes. Mukhang nagtatampo pa rin siya sa akin.

Idederetso namin yung mga pinamili niya sa bedroom. And habang papalapit kami sa area ay kumakabog na ang dibdib ko.

“Naglinis ka?” she suddenly asked.

“Yes,” I said. “Walang magawa kanina eh”.

Paliko na kami sa bedroom when I felt awkward. I felt corny. Nahiya ako sa sarili ko. That was my first time since birth na nagawa kong bumili ng flowers then set an area for somehow a romantic dinner.

Naglagay ako ng maliit na table sa floor, sa harap ng higaan namin and put some pillows around. There were candles as well na hindi ko pa nasindihan kasi bigla siyang dumating. Nasa table yung inorder kong grilled pork then salad. There as well were slices of cake and a bottle of wine. And the flowers, I hide it first.

“And this is??” she asked habang pinapatong ang mga paper bags sa bedside table. Her face was still plain.

“Dinner?” sinagot ko siya ng tanong at binaba na rin yung bitbit kong paper bags.

“Dinner??”

“Yes,” I paused. “I’m sorry,” I told her, finally. Lumapit ako sa kanya. I grabbed her hand and look at her eyes.

“I….I know…I’ve hurt you.”

“It’s okay Kath. I understand. You don’t have to do this just to say sorry.”

Maiiyak na ako. She’s still calling me by my name. And it simply means, she’s still mad.

“Haeist…No…Yheng, this is not just to say sorry. This is to…” I paused and look at the things that I prepared.

“To?”

Binitawan ko yung kamay niya then went to the closet to get the bouquet of roses na tinago ko.

“Here.” I said at inabot sa kanya yung flowers. Nanginginig nginig pa ako. Kinuha niya iyon and pangiti ngiti.

“Bakit sa closet mo tinago?” she asked at pilit pinipigilan yung pagtawa.

“Huh? Why not?” Ngumiti na lang din ako.

“Nothing. Hmm…Thanks.” This time ngumiti na siya. Yung Masaya at sweet na ngiti. Hindi na din tuloy ako natuloy sa pag iyak.

Binaba niya yung flowers sa bed and held my hand.

“Ano pa sasabihin mo?” she asked me still having that smile on her face.

“I…ah…I’m sorry…and ah…I want you.” I said pero hindi na ako makatingin sa mata niya.

“Really?”

“Yes.”

“I don’t believe you.”

“Well, you must.”

“And why?”

“Because I do.”

“I think you just want my lips.” she said as I was looking at her lips instead of her eyes.

“Hmm…”napangiti ako. “Of course I do.”

“Whhyy? Hmmp…” and she squeezed my hands.

“’Coz I missed your lips…” and I was slowly moving closer to her.

“And why did you miss my lips?”

“Kasi…masarap…”

“Kasi masarap…hmmm” she squeezed my hands again.

“Masarap.” And our nose touched. We’re both smiling at nanggigigil sa isa’t isa.

Love, Lies, Scandals 5

PART V

Kinaumagahan, naalipungatan ako dahil sa malalambot na labi ni Yheng na dumadampi sa balat ko.

“Ang sexy ng baby ko. Muah…umm..tsup…umm…” Mainit ang mga halik na dumadapo sa aking likuran. Simula sa aking batok, sa balikat, sa aking tagiliran hanggang dahan dahan tinutungo ng kanyang labi ang aking dibdib.

“Uuhh…” pagungol ko at saka tumihaya. Yumakap ako sa balikat ni Yheng at nag unat ng mga binti. Binuksan kong bahagya ang aking mga mata at nakita siyang nakasubsob sa aking boobs na patuloy pa rin sa paghalik dito. Unti unti ay dumapo na ang kanyang mga dila sa aking mga utong at nagpaikot ikot sa pagdila sa paligid nito. Nasasarapan naman ako kaya hinyaan ko lamang siya at ipinikit ulit ang aking mga mata. Hinimas himas ko ang kanyang balikat habang napapatihaya ako sa sarap. Gumagapang ang kanyang mga kamay sa aking mga hita, pinipisil pisil iyon.

“Hmm…sarap ng baby koh…ummm…”pagpapatuloy niya habang bumaba ang kanyang halik sa aking tiyan. Ramdam ko pa rin ang antok kaya imbis na malibugan ay nakatulog ako ulit sa ginawa ni Yheng. Ang sarap magmasahe ng kanyang mga labi.

*******

Malapit na magtanghalian ng magising ako. Unti unit kong dinilat ang aking mga mata. Ang taas na ng sikat ng araw. Ang sinag nito mula sa bintana ay para ng sugat na mahapdi sa aking balat. Bukas na bukas ang mga kurtina ng bintana. Tumingin tinin ako sa paligid. Wala si Yheng. Nag inat akong muli at saka naupo. Wala pa rin akong saplot sa katawan pero ng hinanap ko ang aking damit ay wala ito saan mang bahagi ng kwarto. Ang nakita ko lamang ay yung dildo na ginamit namin kagabi na nakapatong sa ibabaw ng drawer. Sa may salamin sa di kalayuan ay napansin akong nakadikit na maliit na papel, sticky note. Pinulupot ko ang kumot sa katawan ko at dahan dahang tumayo. Sa pagtayo ko ay nakaramdam ako ng sakit sa may bandang balakang ko at hita. Napakunot ako ng noo sa sakit. Marahil dahil ito sa matinding sagupaang nangyari kagabi. Dahan dahan akong naglakad patungo sa salamin.

“Good morning baby! I’ll wait for you inside,” pabulong kong binasa yung nakasulat sa papel. Sa huli ng sulat ay may arrow na nakaturo sa bathroom. Napatingin ako at nakita kong bukas ang pinto ng CR. Tumaas ang kilay ko sa pag iisip kung ano na naman ang binabalak ni Yheng.

“Yheng…” I called her pero hindi sumagot. Alam kong andun siya sa loob ng CR dahil sa tunog ng tubig na lumalagatak sa sahig. “Yheng!” Tinawag ko siya ulit ng isa pang beses pero wala pa ring sagot. Pumunta ako sa may study table para icheck yung phone ko. Pag open ko ang daming missed calls. “Shit,” sabi ko at napatingin sa oras. Malapit na mag alas dose. I continue browsing my phone then check my inbox. Daming text about the papers na dapat ko isubmit today. Unti unti na akong nagpanic. Dali dali akong kumuha ng damit na maisusuot sa cabinet. Panty, shorts and t shirt, wala na munang bra. Pumwesto na ko sa harap ng laptop. Pagtaas ko ng screen may note din. “It’s done.” There was a big question mark above my head. What was done? Tinanggal ko yung paper then pressed the power button and logged in.

Pag open ng laptop ay bumungad sa akin yung google chrome, with my Yahoo! inbox open. Nagtaka na naman ako kasi before I close my laptop, Power Point lang yung huling nakaopen na program. So before I browse my Yahoo! mail, chineck ko muna yung power point baka hindi naisave or nasabatohe and such. I looked for my folder and found the power point document. Highlight and pressed enter…waiting for it to open. Pagopen ng file ay chineck ko kung saan ba ko huling natapos, but after some clicks until the last slide nakita ko na halos tapos na lahat. Wala ng dapat iedit, ready to send na nga.

“Yheng…” I called her again. Walang sumasagot. “Yheng!”

Habang hinihintay ko na makalabas ng CR si Yheng ay bumalik na ako sa Yahoo! mail ko para isend yung file at nagtext sa office na malelate ako but informed them that I already finished the papers and presentation.

Maya maya ay lumabas na si Yheng. “Hi, baby!”

Napuno ng halimuyak ni Yheng ang buong kwarto sa kanyang paglabas. Naglakad siya papalapit sa akin. Nakatapis lang siya ng tuwalya, nakalugay ang mahaba niyang buhok.

“Buti naman lumabas ka na.”

“Good morning!” Bati ni Yheng and kissed my cheeks. Pinulupot niya ang kamay niya sa aking balikat at tumingin sa screen. Nabasa ng bahagya yung mukha ko dahil sa pagdampi ng buhok niya.

“Natapos ko na yan honey. Ilang slides lang naman na pala at tapos na…I think two slides yung dinagdag ko. I based it on the word file na nakaopen din.”

I was typing a message para isend sa office nang nagsasalita siya and when I was about to attach the file ay hinawakan niya yung kamay ko to stop me from pressing any button.

“Aanndd…nasend ko na rin yan honey,” she said and closed the browser. Then she grabbed my head and reached for my lips. Napapikit na lang ako sa lambot ng kanyang mga labi. She sucked my bottom lip at kinagat yun.

Broken Arch

PROLOGUE

2013

“They say that “Distance is not for the fearful, it is for the bold…”

“When I chose to have you, I gathered all my strength to face any…and… all consequences. Because I know…I know that it would be hard…for me, for us. I thought that, this relationship would not be easy, knowing that you were far away from me, knowing that I would always want to see you, touch you and kiss you. Knowing that, miles between us were obstacles and that the only place where I could see you every day was in my dream.

“Every night I cry, each night that I was longing for you, those nights that I needed you… because I wanted someone who would be there to caress me, to understand me, someone who would make me feel that I’m not alone, that I’m not a loser… and most of all, I wanted you to be there to say that I’m not nothing…”

“I wanted to see your face Lexie…those were the nights that I wanted to feel you breathe. Nights in which my heart was beating so fast…so fast that it would went out of my chest because I was very happy, but at the same…it was… it was tearing apart, breaking into small pieces…coz I couldn’t have you…I couldn’t have you in my arms…”

We are standing in the middle of the room, staring at each other. My fingers are quiet shaking and my vision is now getting blurred because of the tears slowly flowing down my cheeks. I take a deep breath and hold her hand. I bite my lip, wipe my tears and try to stop myself from crying.

“I love you…after all that we sacrificed. After all our fights… misunderstandings and all the things that had hurt us…it has made my love stronger. Hon, you made me stronger. You made me believe in something I never thought could happen. ” I went on as my tears were falling again. My throat was dry and my words were broken.

Lexie lifts my hands and kisses them. She moves closer and holds my cheek. She looks at me from my eyes down to my lips. She smiles and opens her mouth to say a word.

“I love you baby…” she whispered. And I can see how she means it through her eyes. She’s wearing her heavenly smile as she slowly running her thumb in my lips. “I love you...” she said again. “Thank you. Thank you for giving me the chance…I’m so glad to have you…I love you… “. And I see little drops of tears forming in her eyes. I wipe them and kiss her forehead.

“I love you too baby…I love you so much…”I said.

Our heads then move slowly to meet each other’s lips. I lean down and slowly kiss her mouth. I can smell the scent of her breath. I wrap my hands around her hips. I squeeze them and run my hand through her butt. Her breasts are press against mine. Her kisses are soft and very passionate. She’s biting my lips gently and licking them. I suck her tongue while it goes inside my mouth.

Vices and Virtues

PROLOGUE

Until now,
I keep on looking at your pictures pinned on my wall
I keep on thinking of you at night…
Until the sun’s in the midst of the cloud
(This is crazy…)
I keep on dreaming that someday I’ll be in your eyes
I keep on praying that I will someday touch your lips;
Hoping that I can breathe the air you breathe…


VICES.1


Nakakainip sa bahay. Mabuti na lang at may nag aya sa akin na mamasyal. Papunta ako sa isang hotel, mga 2 oras ang layo mula sa bahay namin. Makikipagkita ako sa isang matagal ko ng kaibigan. James ang pangalan niya. Pagtext niya ay nakiusap na rin ako na magkita naman kami sa ibang hotel; at sa mas malayo. Ayoko na may bigla akong makasalubong na kilala ko sa madalas na naming pinupuntahang hotel. At pumayag naman siya. Mga apat na taon na rin kaming magkakilala ni James. Pero sa pagitan ng apat na taon nay un ay nawalan kami ng komunikasyon dahil nagkaroon akong naging karelasyon.


Nakasakay na ako ng LRT; 30 minutes na lang nandoon na ako sa venue. Maya maya ay nakaramdam ako ng gutom. Alas dos na pala ng hapon at hindi pa ako nakapagtanghalian. Kinuha ko ang cellphone ko sa aking bag at nagpadala ng text message kay James.


“Sa Mcdo na lang tayo magkita, nagugutom ako. Hindi pa ako nglunch eh. Wala akong energy para mamaya. Hehe…” sabi ko sa text. Dalawang minuto ang lumipas at natanggap ko ng kanyang reply, “Ok, cge”.


Sarap bumyahe kapag hindi masikip ang trapik. Katulad ng sa tren. Tapos, ang gagawin mo lang ay magmamasid sa malayo habang nangangarap ng gising. Ito ang madalas kong gawain sa tuwing papasok ako ng eskwelehan. Malaya kang isipin kung ano ang gusto mo habang kung ano anong ideya ang pumapasok sa isip mo dahil sa marami kang mga bagay na nakikita na hindi mo naman talaga nakikita.


Maya maya ay nagvibrate ang cellphone ko. “Sa Edsa na lang tayo mgkita, sa kabilang exit”, text ni James. “Ok,” reply ko.


Ilang minuto pa ang lumipas at sari sari pang mga ideya ang pumasok sa isip ko habang nakikinig sa playlist ng aking ipod; masasaya, malulungkot.



“Approaching Edsa Station”, sabi ng voice over sa tren. Well, hindi ko alam kung anong tawag sa kanya. Pero sa wakas nakarating din, gutom na gutom na talaga ako.  Inayos ko na ang sarili ko at hinanda na ang aking ticket para sa paglabas ng tren. “Edsa na ko,” text ko kay James.


Pagdating sa istasyon ay palingon lingon na ko sa paligid at hinahanap si James. Nasaan na ba yun, tanong ko sa isip ko. Nakalabas na ako ng gate at hindi ko pa rin siya nakikita. Ayaw kong ilabas ang cellphone ko sa ganun kadaming tao at baka masnatch pa ang kaisaisang cellphone ko. Palapit na ako ng hagdan pababa ng makita ko siya na doon naghihintay. Ngumiti ako para hindi naman suplada ang dating. Binuhat ko na ang paa ko pababa ng hagdan. “Hindi ka pa naglunch?” tanong niya. “Not yet”, sagot ko. Tinungo na namin ang fast food resto at pinapipili ng pagkain. Of course, rice meal ang inorder ko. Busog daw siya kaya nag order lang siya ng large fries. Mabilis naming nakuha ang order naming at umakyat sa second floor ng resto para doon kumain. Hindi na ako nagpatumpik tumpik pa at sumubo ng isang kutsarang pagkain; dalawa tatlo at higit pa. Tahimik akong kumain, ayoko magpaabala. Samantalang tahimik rin naman siyang linasap ang kanyang large fries na order. Sanay na siya sa ugali ko, pagiging suplada ng kaunti. Gutom na gutom akong sinisimot bawat butil sa plato ko. Maliit lang akong tao. Minsan lang ako may ganang kumain ng marami, at pagnangyayari yun, hanggang dalawang rice lang ang nakakaya ng tiyan ko.